donderdag 29 juli 2010
staan bomen te lachen
in de auto vraagt mama of ik een snoepje wil
ik brom wat onverstaanbaars
en tel de lantaarnpalen
mijn avondmaal
van voren soep
van achter te vroeg
van tafel opstaan
want ik ben het kind
waarvan de verandadeuren
zijn open blijven staan
toen ik nog jong als speelgoed was
Abonneren op:
Posts (Atom)