staan bomen te lachen

in de auto vraagt mama of ik een snoepje wil

ik brom wat onverstaanbaars

en tel de lantaarnpalen

mijn avondmaal

van voren soep

van achter te vroeg

van tafel opstaan

want ik ben het kind

waarvan de verandadeuren

zijn open blijven staan

toen ik nog jong als speelgoed was